Ontspannen op vakantie….

Op weg naar de vakantiebestemming. Vorig jaar was dat Toscane, Italië. Dertienhonderdnegentig (1390) kilometer, veertien uur rijden. Met twee kinderen achterin. Feest. Not!

De schermpjes – Smartphone, I-pad – maken het draaglijk, maar dan ook net. Hangen, klieren, zeuren “zijn we er al?” en moeten plassen 2 minuten nadat we wegrijden bij het Tankstation. Elk jaar ben ik dus weer blij als we er zijn.

Je kent vast die uitspraak wel: “De kinderen van de bakker eten meestal oud brood” en “bij de schilder bladdert de verf van het raamkozijn”?!  Als Clean Language facilitator beschik ik over een prachtige set aan tools. Vragen en modellen die helpen om ruis in de communicatie te voorkomen en de samenwerking tussen mensen te ver-soepelen. Vragen waarmee je de beleving van de ander bevraagt, zonder je eigen filters of aannames door te laten klinken. En op één of andere manier slaag ik er regelmatig in om dat volledig te vergeten als ik gewoon papa ben. 

Drie (Clean) vragen

Er zijn drie (Clean) vragen die in dat soort situaties perfect toe te passen zijn. 

Vraag 1: Wat zou je willen dat er gaat gebeuren?

En wanneer we straks met z’n vieren drie weken in Italië zijn, wat zou jij willen dat er gaat gebeuren? Mijn kinderen weten dan dat ze kunnen aangeven wat voor soort vakantie zij zouden willen hebben. Mijn jongste wil in ieder geval: een gezellige vakantie met een zwembad met glijbanen. En niet teveel uitstapjes!

Dat is de aanloop naar vraag 2: En wat voor gezellig is dat?

Waarop hij aangeeft dat we lief zijn voor elkaar en we veel pizza eten en er veel schermpjes tijd is. Daarop vragen mijn vrouw en ik als eerste door op En wat voor lief zijn voor elkaar is dat? En vervolgens met En wat voor niet teveel uitstapjes is dat?Grammaticaal klinkt het voor u als lezer misschien gek, maar mijn kinderen weten al niet beter.

En tot slot vraag 3: En wat vraagt dat van jou?

Mijn lieve en slimme elfjarige zoon kan dan aangeven dat hij niet te snel boos moet worden als hij zijn zin niet krijgt (potverdikkie, was ik als kind ook al zo zelfbewust?). Zo gaan we ieder gezinslid af. Daarna weten we hoe een vakantie in Toscane er uit ziet die, zoveel als mogelijk, aan ieders behoefte tegemoet komt. En welke rol we daar allemaal zelf in hebben. En natuurlijk maken we meer uitstapjes dan de jongste idealiter wil. Maar niet zoveel als mijn vrouw en ik zouden willen!

Hopelijk gaat het dit jaar anders. Dat we niet gehaast de deur achter ons dicht trekken en ontspannen instappen. Zodat we er aan denken het eerste kwartier in de auto te besteden aan het doorlopen van die paar stappen voor de lange autorit. Hopelijk…

Gelukkig hoeven we dit jaar maar driehonderd kilometer…