Twee soorten mensen
Twee soorten mensen…
Begin dit jaar ben ik voor het eerst in Afrika geweest. In Senegal om precies te zijn. En ik moet bekennen; ik had de eerste twee dagen cultuurshock!
De droge warmte, het rode zand, de armoede, de kleurrijke traditionele kleding afgewisseld met moderne voetbalshirtjes, een “snelweg” waar je slechts 80km per uur kunt omdat er geiten en kinderen oversteken. Oh ja en natuurlijk het besef dat ik als blanke dit keer de minderheid was.
En dat zijn alleen nog maar de uiterlijke verschillen! Gaandeweg mijn week daar, werden ook andere verschillen merkbaar. Verschillen die maken dat er wordt gezegd: “Er zijn twee soorten mensen, mensen die Afrika haten en mensen die Afrika haten èn van Afrika houden.”
Ik hoor bij die laatste categorie.
Ik houd van Afrika om de vriendelijke mensen met hun warmte en gulle lach. Van de muziek, de prachtige natuur, de eenvoud van het leven. En van het vermogen van de mensen om dat leven te vieren.
Haat ik Afrika? Nou, dat is misschien wat sterk. Maar ik heb me wel groen en geel geërgerd. We zijn in Nederland gewend om vooruit te denken. Om vandaag al rekening te houden met morgen. Daarom sparen we en hebben we een potje voor ‘onvoorziene’ omstandigheden. Regeren is vooruitzien! Dat noemen we pro-actief en verstandig. Het zorgt er overigens ook voor dat 30% van werkend Nederland cursussen Mindfullness volgt. Om meer in het hier en nu te leven.
Die cursus hebben ze in Afrika niet nodig. Daar lijkt alleen vandaag te bestaan. En dat past niet zo goed bij mijn controlebehoefte. Een oud bestuurder van de stichting waar vanuit ook ik er was, illustreerde dat mooi. “Ik werd opgehaald van het vliegveld met n oude truck en ik zag dat de buitenspiegel aan de ene kant er half af lag. Hij zat nog maar vast met één schroef en ook dat zat los. Ik stelde de (Afrikaanse) bestuurder voor om het schroefje even aan te draaien. Welnee, zei hij, het is toch niet stuk? Dus we reden weg over de typische hobbelige Afrikaanse weg. En natuurlijk viel na een uur rijden de spiegel er af. Nergens dat schroefje meer te vinden! Dus de chauffeur repareerde de spiegel met een touwtje. Op zo’n manier dat die waarschijnlijk over een maand weer kapot is.” Vreselijk, niets wordt er duurzaam opgelost, sprak de Hollander.
Het grootste deel van ons gedrag vertonen we automatisch. Vanuit gewoonte zetten we patronen voort. We doen dus heel veel onbewust. Vaak houdt onze omgeving die patronen samen met ons in stand. En we zien het met elkaar niet. Zoals een bevriende HR manager het zei: “een vis weet ook niet dat ‘ie in het water zit”.
Een andere omgeving, een andere context, kan ons helpen om ons bewust te worden van dat wat we normaal vinden, van de patronen waar we aan gewend zijn. En wanneer dingen bewust zijn, kunnen we er mee werken. Misschien zelfs veranderen!
Misschien de volgende vergadering in Senegal houden?